«لغت نامه دهخدا»
[اَ رِ] (اِ) شراب غلیظی است که از خمر و ادویهء حاره ترتیب کنند، قوی تر از خمر و مقوی احشاء بارده است. (تحفهء حکیم مؤمن). معجونی است که اعضاء تنفس را نافع است.