«لغت نامه دهخدا»
[اَ] (ع اِ) یک ارطی. (منتهی الارب). یک بن ارطی. یک بنهء ارطی. || درخت سنجد. (مهذب الاسماء) (ربنجنی). ج، اَراطی، اراطٍ، ارطیات.
