ارطاه

«لغت نامه دهخدا»

[اَ] (اِخ) نام آبی از بنی ضباب که در داره الخنزرین بیرون آید. ابوزید گوید که از حمی ضریه خارج شود و بمسافت سه شب در جهت وزش باد جنوب از خارج حمی راه پیماید سپس وارد آبهای ضباب گردد و از جملهء آن آبها، ارطاه است. (معجم البلدان).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر