«لغت نامه دهخدا»
[اَ رَک ک] (ع ص) مرد ناکس و سست رای. || آنکه بر اهل خود غیرت ندارد. (منتهی الارب). بی حمیّت. || آنکه اهل او مهابت وی نکنند. (منتهی الارب). رُکاک.
