ارک

«لغت نامه دهخدا»

[اَ رَ] (اِخ) (مستدیم) (سفر پیدایش 10:10) اور(1). اوروک(2). اِرخ(3). شهری در کلدیه که نمرود آنرا بر دجله بنا کرد و یونانیان و رومانیان آن را «ارکوی» میگفتند و بعید نیست که همان «ورقه» یا «ارقه» حالیه باشد که بجنوب شرقی بابل واقع است و رأی بعضی که ارک را «ادسا» دانسته اند که «ارفا»ی حالیه باشد که در شمال بین النهرین واقع است، مردود است. (قاموس کتاب مقدس). و آن از شهرهای نامی سومر بود. (ایران باستان ص 113).
(1) - Ur.
(2) - Uruk.
(3) - Erech.