ارکتیون

«لغت نامه دهخدا»

[اِ رِ یُنْ] (اِخ)(1) معبدی که در آکرُپُل اثینه، در ارِکتِه برپا کرده بودند و دالان او مشهور بوده است. رجوع به کاریات و کاریاتید شود.
(1) - Erechteion.