ارمام

«لغت نامه دهخدا»

[اَ] (اِخ) کوهی است در دیار باهله بن اعصر و گویند ارمام وادیی است که به ثلبوت از دیار بنی اسد ریزد و گویند وادیی است بین حاجر و فید. (معجم البلدان). || یوم ارمام؛ از ایام عرب است. راعی راست:
تبصر خلیلی هل تری من ظعائن
تجاوزن ملحوبا فقِلن متالعا
جواعلَ اَرمامٍ شمالاً و صاره
یمیناً فقطعنَ الوِهادَ الدوافِعا.
و در کتاب متعه الادیب آمده که ارمام موضعی است وراء فید بین حاجر و فید و آن وادیی است و نصر گوید ازمام با زای معجم، وادیی است بین فید و مدینه بر طریق جاده، بین آن و فید قریب چهل میل است. (معجم البلدان).