اروسترات

«لغت نامه دهخدا»

[اِ رُسْ] (اِخ)(1) شخصی از اهالی افسس یعنی شهر باستانی ایاصلوغ که برای کسب شهرت معبد قمر را که در این شهر بوده و یکی از عجائب سبعهء دنیای قدیم بشمار میرود آتش زد. این واقعه در 356 ق. م. اتفاق افتاد و با شب تولد اسکندر کبیر مصادف است. بمجازات این عمل اروسترات را سوزانده اند. (قاموس الاعلام ترکی). رجوع به ارسترات شود.
(1) - Erostrate.