«لغت نامه دهخدا»
[اَ وَ] (ع ن تف) نعت تفضیلی از روع. ترسنده تر. || عجب تر. || (ص) بشگفت آرنده کسی را از حسن و جمال یا از شجاعت و مانند آن. (منتهی الارب). آنکه از غایت حسن و کمال خود مردم را بشگفت آرد. آنکه از حسن و یا دلیری خویش ترا بشگفتی دارد. آنکه جمال او مردم را خوش آید. (زوزنی) (مهذب الاسماء). نیکوروی. خوبرو. مؤنث: رَوْعاء. ج، ارواع، روع. (منتهی الارب). || تیزذهن. (زوزنی). تیزخاطر. (مهذب الاسماء).