اریدو

«لغت نامه دهخدا»

[اِ] (اِخ)(1) یکی از شهرهای قدیم شنعار در جنوب عراق عرب کنونی، در دهنهء فرات، که مردم آن ائه(2) رب النوع آب و دریا را ستایش میکردند. (فرهنگ ایران باستان تألیف پورداود ج 1 ص 118).
(1) - Eridu.
(2) - Ea.