اریستفان

«لغت نامه دهخدا»

[اَ تُ] (اِخ)(1) آریستفان. معروفترین شاعر فکاهی اَتن. مولد او در حدود 450 ق . م. و متوفی به سال 388 ق . م. وی یازده کمدی دارد که بسبک کمدی های قدیم تحریر شده و حاوی افکار اشرافی و مباحث سیاسی و ادبی است. در کمدی «ابرها»(2)، سقراط را مورد انتقاد قرار داده است و برخی معتقدند که در محکوم کردن سقراط نیز وی دست داشته است. کمدی های دیگر او نیز از اینقرار است، اکارنیان(3)، صلح، زنبوران، لیزیستراتا(4)، فرسان(5)، پرندگان، غوکان، مجمع زنان، ترمفری(6)، پلوتوس(7). وی دارای قریحه و ذوق شگفت انگیز بود. در آثار خود هزل خشونت آمیز را با شعر نغز درآمیخته است.
(1) - Aristophane.
(2) - Nuees.
(3) - Acharniens.
(4) - Lysistrata.
(5) - Les Chevaliers.
(6) - Thermophorie.
(7) - Plutus.