ازلیمام

«لغت نامه دهخدا»

[اِ] (ع مص) ازلئمام. زود برگشتن. (منتهی الارب). || کوچ کردن. || بر پای شدن چیزی. || بلند برآمدن روز. (منتهی الارب).
- ازلیمام ضُحی؛ بلند برآمدن چاشت و روشن گردیدن روز. (منتهی الارب).