آه کشیدن

«لغت نامه دهخدا»

[کَ / کِ دَ] (مص مرکب)برآوردن آه از سینه بر اثر غمی و اندوهی یا دریغ و حسرتی یا غبطه ای و مانند آن :
از این کار دل تنگ شد شاه را
همی هر زمان برکشید آه را.فردوسی.
- آه کشیدن برای چیزی؛ سخت آرزومند آن بودن. آهه. اهّه. تأوّه.