اسپ دار

«لغت نامه دهخدا»

[اَ] (نف مرکب) نگهدارندهء اسب. مهتر :
و بستور پور زریر سوار
ز خیمه خرامید زی اسپ دار.دقیقی.
بخواستش از آن اسپ دار پدر
نهاد از بر او یکی زین زر.دقیقی.
|| فرمانده لشکر. سردار سپاه.