اسپیدهان

«لغت نامه دهخدا»

[اِ] (اِخ) ناحیتی از نواحی نهاوند که جنگ میان ایرانیان و عرب بدانجا روی داد و میمنهء سپاه عرب بدانجا بود. (بلاذری)(1): الساریه [ را ] مشهد آن جایگاه است به اسپیدهان و ظاهر بر تل، آنجا که گورهای جمع شهیدان است. (مجمل التواریخ و القصص ص 461). و رجوع به اسبیذهان شود.
(1) - در بلاذری اسپیذهار آمده است.