استائوئن

«لغت نامه دهخدا»

[اَ ئو ءِ] (اِخ)(1) ایالتی در پارت که شهر عمدهء آن آساک(2) بود و در این شهر آتش جاودانی میسوخت و ارشک (اشک) اول مؤسس سلسلهء اشکانی در حضور آن آتشکده بتخت شاهنشاهی نشست. (ایران در زمان ساسانیان تألیف کریستنسن ترجمهء یاسمی ص 107).
(1) - Astaouene.
(2) - Asaak.