آهنین پنجه

«لغت نامه دهخدا»

[هَ پَ جَ / جِ] (ص مرکب)قوی پنجه. پرزور :
یکی آهنین پنجه در اردبیل
همی بگذرانید بیلک ز بیل.سعدی.