آهوبچه

«لغت نامه دهخدا»

[بَ چَ / چِ] (اِ مرکب) بچهء آهو. برهء آهو. آهوبره. شادِن. رشا. و رجوع به آهوبره شود :
آهوبچه کی باشد چون بچهء ضیغم؟فرخی.
- آهوبچهء ماده؛ عَزَّه.