استاه

«لغت نامه دهخدا»

[اَ] (ع اِ) جِ سته. کونها. (منتهی الارب). || هم اضیق استاهاً من ان یفعلوه؛ یعنی عاجزند از آن کار. (منتهی الارب).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر