«لغت نامه دهخدا»
[اُ تُ خوا / خا بَ] (نف مرکب) مُجبّر. آروبند. شکسته بند. || (اِ مرکب) چوبهائی که بدان استخوان شکسته را بندند. صقیفه. (منتهی الارب). || عصابه که بر استخوان شکسته بندند.