استذراء

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ] (ع مص) گشن خواه شدن. نر جستن بز ماده: استذرت المعزی. || بسایهء درخت شدن. (منتهی الارب). سایه گرفتن. (تاج المصادر بیهقی). بسایهء درخت رفتن. || پناه گرفتن بچیزی. (منتهی الارب). پناه گرفتن بکسی. (تاج المصادر بیهقی).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر