استرمز

«لغت نامه دهخدا»

[اِ رِ مُ] (اِخ)(1) شهریست به پرتغال (اَلِمتِجُ)، دارای 5000 تن سکنه. و بدانجا پرتغالیان اسپانیولیها را مغلوب کردند (1663 م.). در جوار این شهر مرمرهای سیاه و سفید و سبز یافت شود و نوعی کوزه های خوشبو بدانجا میسازند که آبرا بسیار خنک میکند.
(1) - Estremoz.