استروگا

«لغت نامه دهخدا»

[اِ] (اِخ)(1) استروغه. قصبهء مرکز ناحیهء استروگا در قضای اوخری در ولایت و سنجاق مناستر از آرناؤدستان در انتهای شمالی بحیرهء اوخری، در ساحل یمین یعنی جهت شرقی نهر درین که بمثابهء دنبالهء بحیرهء مزبور است، این قصبه در کنار جاده ای که مناستر را با اوخری و ایلبصان مربوط میکند واقع است و از این رو بازار معامله و دادوستد آن گرم است.
(1) - Strouga.