«لغت نامه دهخدا»
[اِ تِ عَ تُ فِلْ حَ قی قَ] (ع اِ مرکب) (ال ...) قدرت تامه ای که با آن صدور فعل واجب آید و بنابرین مقارن با فعل نباشد. (تعریفات جرجانی).