استفان

«لغت نامه دهخدا»

[اِ تِ] (اِخ)(1) یا استفانوس و نزد فرانسویان اتین(2). اصلاً از قوم یهود و یکی از دیاکوسهای هفتگانه ای است که از طرف حواریون انتخاب شده بودند. وی بتهمت اهانت به دین موسوی 9 ماه پس از رفع مسیح از طرف قوم یهود در قدس سنگسار شد و عنوان قدیمترین شهدای نصارا یافت. ذکران وی 26 کانون اول است.
(1) - Stephane.
(2) - Etienne.