«لغت نامه دهخدا»
[اِ تِ] (ع مص) بیرون آوردن. (منتهی الارب): استنجث الشی ء؛ استخرجه. (اقرب الموارد). || پیش آمدن به چیزی و تعرض کردن. (منتهی الارب): استنجث للشی ء؛ تصدی له. (اقرب الموارد). || در پی چیزی رفتن. (از منتهی الارب).