استنسوار

«لغت نامه دهخدا»

[اُ تَ] (فرانسوی، اِ)(1) (از لاتینی استنسوس(2)، به معنی نموده) ظرفی مفضّض یا مُطلا که مسیحیان در آن نان مقدس گذارند.
(1) - Ostensoir. Ostensoire.
(2) - Ostensus.