استیراط

«لغت نامه دهخدا»

[اِ] (ع مص) استیراط در امر؛ درآویختن به کاری دشوار که راه رهائی نتوان یافتن. (از منتهی الارب).
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر