استیک

«لغت نامه دهخدا»

[اَ سِ] (فرانسوی، ص)(1) (از لاتینی استوم(2)، سرکه) اسید استیک در اصطلاح شیمی به جوهر سرکه اطلاق شود و نشانهء آن CH3 - CooH است.
(1) - Acetique.
(2) - Acetum.