اسجر

«لغت نامه دهخدا»

[اَ جَ] (ع ص) حوض پاکیزه گل. (منتهی الارب). گردابی که موضع او گل خالص باشد. || سرخ چشم. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). مؤنث: سَجْراء. ج، سُجْر. (مهذب الاسماء). || (اِ) شیر بیشه. (منتهی الارب). اسد.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر