«لغت نامه دهخدا»
[اُ] (ع ص) اِسْحَوْف. ناقهء فراخ سوراخ پستان: ناقه اسحوف یا ناقه اسحوف الاحالیل. || یا ناقهء بسیارشیر که آواز دوشیدن شیر آن شنیده شود. (منتهی الارب).
