اسر

«لغت نامه دهخدا»

[اَ] (ع اِ) دوال. || رَسن. || قوت. || پیوندها : نحن خلقناهم و شددنا اسرهم. (قرآن 76/28)؛ ایشان را آفریدیم و بستیم و قوت دادیم پیوندهای ایشان را. یا مراد از آن دو رودهء بول و غایط است.