«لغت نامه دهخدا»
[اَ عَ] (اِخ) ابن عصمه الریاحی. مکنی به ابی البیداء. اعرابی است. او ببصره سکنی گزید و در آنجا کودکان را با اجرت تعلیم میداد و همهء عمر را در بصره گذرانید و شوهر ام ابی مالک عمر بن کرکره است و شاعر بود. او راست: قال فیها البلیغ ما قال ذوالعَیْ ی و کل بوصفها منطیق و کذاک العدو لم یعد ان قا- ل جمیلاً کما یقول الصدیق. رجوع بمعجم الادباء چ مارگلیوث ج 2 ص 239 و رجوع به ابوالبیداء ریاحی شود.