اسعردی

«لغت نامه دهخدا»

[اِ عِ] (اِخ) عبیدبن محمد بن عباس مکنی به ابی القاسم (622 - 692 ه .ق .). حافظ حدیث و بارع در تخریج و اسماءالرجال. او را شروح بسیار است. مولد وی اسعرد و وفات او در قاهره است. (الاعلام زرکلی ج2 ص621 از تذکره الحفاظ ج 4 ص 257).