«لغت نامه دهخدا»
[اَ عَ] (ع ص) شتر شیرینه برآورده. (منتهی الارب). اشتری که موی چشم و بینی وی ریخته باشد. (تاج المصادر بیهقی). || اسب پیشانی سفید. (منتهی الارب). آن اسب که همهء پیشانی وی سپید بود. (مهذب الاسماء).