اسغرنه

«لغت نامه دهخدا»

[اُ غُ نَ / نِ] (اِ) خارپشت. (مؤید الفضلاء). اسغر است که خارپشت تیرانداز باشد. (برهان). رجوع به اسغر شود.
اینستاگرام جدول آنلاین
کانال تلگرام جدول آنلاین

موارد بیشتر