«لغت نامه دهخدا»
[اَ / اِ فَ / فِ] (اِخ) (خواجه امام) مظفر اسفزاری. یکی از اعاظم منجمین. و اوست که با عمر خیام و جماعتی دیگر از اعیان منجمین در سنهء 467 ه .ق . بفرمان سلطان ملکشاه سلجوقی رصد معروف ملکشاهی را که رصد جلالی نیز گویند بستند، و ابن الاثیر در حوادث سنهء 467 ه .ق . ازو به «ابوالمظفر اسفزاری» تعبیر کرده است. (تعلیقات چهارمقالهء عروضی ص228).