«لغت نامه دهخدا»
[یَ / یِ] (ق مرکب) مستقیم. مستقیماً. یک سر. بدون تمایل به چپ و راست. (یادداشت مؤلف): یک راست به طرف او رفت. || بی تأمل. بی تردید.
