«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُلْ لَبْ بو] (اِخ)شمس الدین ابوعبدالله محمد بن عبدان. یکی از مشاهیر اطبای اسلام. او در طب ماهر و در علوم حکمت فرید عصر خویش بود. مولد او به شام و از آنجا برای کسب دانش به بلاد ایران آمد و در همدان و شهرهای دیگر از دانشمندان آنجا علم فراگرفت و در مدتی کوتاه در بیشتر از علوم و فنون ممتاز و در طب مشهور گشت و بخدمت ملک ظاهر غیاث الدین بن صلاح الدین ایوبی پیوست و بمنصب ریاست اطبای او ارتقا یافت و تا مرگ ملک ظاهر در حلب اقامت گزید و سپس به سال 613 ه .ق . به دمشق شد و در بیمارستان معروف آنجا مسمّی به نوری بتدریس مشغول گردید و در 621 به پنجاه ویک سالگی وفات کرد. او راست: شرح کتاب المخلص لابن الخطیب. رساله فی وجع المفاصل. شرح کتاب المسائل لحنین بن اسحاق و غیرها.