ابن حجر

«لغت نامه دهخدا»

[اِ نُ حَ جَ] (اِخ) ابوالفضل شهاب الدین احمدبن علی عسقلانی (773-852 ه .ق .). محدث و فقیه و مورخ مصری شافعی. پدرش از علما و دانشمندان عهد خود بود. ابن حجر در سال 827 منصب قاضی القضاتی یافت، با این صفت پیوسته بتدریس و وعظ اشتغال داشت. بیش از یکصد و پنجاه تألیف داشته و از آن جمله است: الاصابه فی تمییز الصحابه. فتح الباری فی شرح البخاری.