«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ وو] (اِخ) ابوالحسن محمد بن احمدبن داود قمی. وفات 378 ه .ق . محدث و فقیه شیعی. از قم به بغداد رفته و در آنجا بترویج حدیث پرداخته است. او را تألیفات بسیار است و نام آنها در رجال نجاشی آمده است.