«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ وو دِ هِ] (اِخ)ابوبکر محمد بن داودبن علی بن خلف اصفهانی، معروف بظاهری. شاعر و ادیب و فقیه. پدرش داود ظاهری معروف است، و او پس از پدر در حلقهء او بتدریس نشست. کتابی در ادب کرده است موسوم به زهره. وفات او به سال 297 ه .ق . بسن چهل ودوسالگی بوده است.