ابن شاهویه

«لغت نامه دهخدا»

[اِ نُ یَ] (اِخ) ابوبکر محمد بن احمدبن علی. فقیه شافعی از مردم فارس. سفری بنشابور رفته و مدتی در آنجا اقامت گزیده و سپس ببخارا شده و باز بفارس رجعت کرده و بدانجا متصدی منصب قضا گردیده است. او را در فقه شافعی اقوالی مخالف دیگر فقهای آن مذهب است. وفات او بنشابور به سال 362 ه .ق .