«لغت نامه دهخدا»
[اِ نُ عُ طَ] (اِخ) فرزند عطیر، حکمران رها. نصرالدوله بن مروان رها را تسخیر کرد و عطیر را بکشت و سپس بشفاعت صالح بن مرداس این شهر را به ابن عطیر بازداد و او در حدود سال 420 ه .ق . آنجا را بطاغیهء روم واگذاشت و این امر سبب وقوع محارباتی چند میان ابن مروان و روم گردید.