بازخانه

«لغت نامه دهخدا»

[نَ / نِ] (اِ مرکب) معروف و به ترکی قوشخانه گویند. (آنندراج). جائی که در آن باز شکاری امرا را پرورش میدادند :
تو ز آشیانهء باز سپید خاسته ای
ز بازخانه نپرد بهیچ حالی بوم.سوزنی.