بازیچگک

«لغت نامه دهخدا»

[چَ گَ] (اِ مصغر) بازیچهء خرد. اسباب بازی کودک. مهرهء بازی :
بازیچگکان بدیم بر نطع وجود
رفتیم به صندوق عدم یک یک باز.خیام.