بازیر

«لغت نامه دهخدا»

(اِخ) نام شهری بوده است در مسیر اسکندر از باختر به هند. بقول آریان (کتاب 4، فصل 9 بند 4)، اسکندر پس از تسخیر «ماساگ» امیدوار گشت که شهر «بازیر» را به آسانی بتصرف آرد و «سنوس» را فرستاد آنرا بگیرد. اما سنوس موفق به تسلیم اهالی بازیر نشد، اسکندر بطرف شهر مزبور رفت و شنید که از طرف یکی از امرای هند عده ای بکمک شهر حرکت کرده اند، دستور داد سنوس قلعه ای ساخته در آن ساخلو گذارد... در غیاب او اهالی شهر عدهء کم مقدونی ها را دیده بیرون آمدند و جنگی سخت روی داد و بهره مندی با مقدونی ها گردید، یعنی 500 نفر از اهالی کشته شد، 65 نفر اسیر گشت... بعداً اهالی بازیر شبانه شهر را تخلیه کردند و با سایر خارجیها به قلهء کوه «آاُرن»(1) پناه بردند.... رجوع شود به (ایران باستان، ج 2 ص1773).
(1) - Aorne.