آتش پرستی

«لغت نامه دهخدا»

[تَ پَ رَ] (حامص مرکب)فعل آتش پرست. || دین آتش پرست :
چو شب رفت و بر دشت پستی گرفت
هوا چون مغ آتش پرستی گرفت...عنصری.