«لغت نامه دهخدا»
[تَ نَ / نِ] (اِ مرکب) معبد آتش پرستان. آتشکده. آتشگاه. بیت النار. بیت النیران : و این آتشخانه را که داریم و خورشید را که داریم نه بدان داریم که گوئیم این را پرستیم اما بجایگاه آن داریم که شما محراب دارید. (تاریخ سیستان). || مجموع سلاح آتشین از توپ و تفنگ و نظائر آن در فوجی از سپاهی. || آتشخانهء سماور و کشتی و راه آهن؛ قسمتی که آتش در آن است. و آتشخانهء تفنگ، درون لولهء آن است.