باستان شناس

«لغت نامه دهخدا»

[شِ] (نف مرکب)شناسندهء آثار باستانی. دانای علم به آثار تاریخی. عالم به علم باستان شناسی (علم به آثار عتیقات). آرکئولوگ(1). (لغات مصوبهء فرهنگستان ایران).
(1) - Archeologue.